Het Casino Game is een z.g. Reversal Shift taak, waarmee bepaald kan worden in hoeverre een participant in staat is tot het leren aanpassen aan veranderingen in respons-uitkomst contingenties (reversal learning). De taak is ontleend aan het werk van Cools et al. (2006) en geoperationaliseerd als een casinospel. In dit spel met twee speelkaarten speelt de participant de rol van casinodirecteur, die op grond van eerdere uitkomsten steeds moet voorspellen of een imaginaire speler bij het trekken van een kaart wint of verliest. Wat de winnende kaart is, wisselt van tijd tot tijd, en deze wisseling is afhankelijk van de predicties van de participant; d.w.z. wisseling van winnende kaart vindt plaats na een van te voren bepaald (maar wisselend) aantal correcte predicties.
De taak bestaat standaard uit 2 series van 3 trialblokken, waarvan het eerste blok een oefenblok is, gevolgd door 2 experimentele blokken. In 1 serie is steeds sprake van eenzelfde valentie-conditie. De valentie wordt aangeduid op grond van de switch in het betreffende oefenblok (onverwachte winst of onverwacht verlies). Bijvoorbeeld: instelling van de taak op Winst-Verlies geeft eerst een serie met Onverwachte Winst, daarna Onverwacht Verlies. Bij instelling op Verlies-Winst is de volgorde andersom. Deze volgorde kan eventueel ook afhankelijk worden gemaakt van de ID-code van de participant. Reacties worden gegeven met de cursortoetsen Links en Rechts, of via aanraken (aanklikken) van buttons op het scherm, of met gebruik van knoppen op een extern responskastje. Voorts kunnen intervaltijden worden ingesteld alsmede verschillende feedbackmogelijkheden. Ook kunnen aantallen trials in experimentele en oefenblokken worden ingesteld; de oefenblokken kennen een acquisitie- en een reversal stadium, waaraan instelbare leercriteria zijn gekoppeld.
Normen zijn gebaseerd op gegevens van normale vrijwilligers (mannen) en van TBS patiënten. Een interpretatie van de uitkomsten kan worden opgevraagd. Uitkomstmaten zijn o.a. het aantal “etappes” dat voltooid wordt in de experimentele blokken (hoe meer etappes hoe beter het reversal-shift gedrag); het percentage fouten en de reactietijd op switch-trials (d.i. de tweede trial in de reversal stadia); idem voor de non-switch trials bij correcte predictie van winst en bij correcte predictie van verlies.
Literatuur:
Cools,R., Altamirano,L. & D’Esposito,M. (2006). Reversal learning in Parkinson’s disease depends on medication status and outcome valence. Neuropsychologia, 44, 1663-73.